De dag waarop ik besloot gelukkig te zijn

Mijn blog van gisteren kwam niet heel erg onverwachts. Althans voor mij niet. Ik zal het uitleggen.

Voor mijn vertrek naar Peru wilde ik een soort van afscheidsfeestje geven. Via facebook maakte ik een evenement aan en nodigde bijna al mijn vrienden uit, ook mensen waarvan ik wist dat ze niet zouden komen. Alleen mensen waarvan ik had verwacht dat ze wel zouden komen reageerden niet, of wezen het evenement toch af, ouch!

Tja echt even een bevestiging dat de 'actieve' vriendschap nu toch voorbij is. Als ik deze oude vrienden tegen kom is het vast gezellig, maar actief elkaar opzoeken zit er gewoon niet meer in. Dit was best confronterend voor mij, en ik voelde me ook even niet zo lekker.

Ik wilde leren loslaten en positief te denken. Ik had zoveel mooie dingen gehoord over Jip uit het laatste seizoen van 'over mijn lijk'. Dus besloot ik gisteravond al het materiaal van hem te bekijken. De tranen stroomden over mijn wangen, ik wist weer waarom ik na aflevering 1 al afhaakte bij dit programma. Maar wauw, wat een fantastische jongen was Jip. Zelfs toen hij wist dat dood ging bleef hij positief. En hij vond zelfs dat zijn kanker hem dingen had gebracht die hij anders niet zou hebben gehad. Zijn e-book 'Kanker is een cadeau?' wil ik ook zeker nog aan lezen.

Wat veel indruk op mij maakte was hoe Jip besloot zijn kankertraject achter zich te laten. Hij koos ervoor om er niet meer mee bezig te zijn, omdat dat hem gelukkiger maakte. Dit is echt een goede les voor mij; ik moet doen wat mij gelukkig maakt. Gisteravond ging de knop om, ik dacht: 'Dit is het. Dit is de dag waarop ik besloot gelukkig te zijn'. Als ik er mijn oude vrienden als heel goede vrienden beschouw word ik hier niet gelukkig van, dus ik laat ze los.
Van bloggen word ik ook gelukkig. Of mijn blogs nou veel gelezen worden of niet, het maakt me niks uit.

Als ik met deze post ook maar één iemand kan inspireren om 'over mijn lijk' te kijken of om ook een gelukkiger leven te gaan leiden, ben ik echt super blij!